Забрався я якось у соціальний автобус у Тернополі. Їду, за деревами заглядаю. Дивлюся, а на узбіччях така трава вигналася. Не трава, а трависько! Людоньки!
Яке добро пропадає! Та зібрали би з навколишніх сіл корів та кіз і погнали пасти. І худоба сита була би, і таких хащів при дорозі не колихалося, і прибиральникам роботи менше. Бо ж то залетить котрийсь папірчик у траву і спробуй-но його потім звідти виколупати-вигребти. О, а ще ліпше: звели би міні-ферму. Молоко ж треба людям, нє? Безробітних по місту, як писали в газетах, є багацько. То мали би люди роботу, місто — молоко, почищені газони і задурно міндобриво для різних потреб. А то понавозять якогось порошку, розбавленого в пакетиках, і пий. Я вам скажу — я вже раз одного пляцка на тім порошку молочнім спік, то навіть мій Тузік не хтів го їсти. Понюхав, пчихнув і втік до халабуди.
Читавім, жи деякі високопосадовці в Україні мають спеціальні ферми, і там для них розводять птицю і худобу. Так що вони з базару хімікату не їдять і не нюхають. А для нас он що дозволяють возити і чим годувати! То я вам, люди, раджу мати голову на плечах і добре їдло в жолудку. А теперка від політики і худоби перейдемо до кухні.
Ото пані Надія Маланчук із Млинівців Зборівського району передала мені рецепта смачного пляцка. Оскільки ми рихтуємо смаколики без гемео, то вони в нас завжди смачні вдаються.
Три яйка збиваєте зо шклянкою цукру, тоді вливаєте шклянку сметани, попередньо розчинивши там по ложці чайній амоняку та соди. Замішали? Тоді досипайте до маси шклянку мелених горіхів і муки — аби було густе, як сметана. Ділите на три частини. Виливаєте на бляшку, а як маєте три однакових — то на три, зверху розкладіть консервовані чи свіжі вишні або ж черешні чи інші ягоди, які маєте під руками. Ставте пекти на хвилин так двайціть при температурі 180 градусів. Теперка рихтуємо масу: 150 грамів мелених горіхів і шість столових ложок молока треба закип’ятити і лишити настоюватися. Окремо тремо 300 грамів масла з чотирма ложками пудри, тоді змішуємо з горіхами, відцідженими від молока і збиваємо, аби було однорідне. Коли паляниці спечуться, даємо їм вистигнути, бо інакше масло буде топитися. Зимні коржі перемащуємо тою масою зверху і по боках, прикрашаємо, як тілько вміємо. Головне — аби пляцок дивився на нас апетитно.
Смачного!
Ваш пан ЮЗЕК
Ілюстрація Миколи ПИЛИПОВИЧА
Прокоментуйте